هر آن شخصی که دنبال هنر رفت
تمام زحمت اش یک جا هدَر رفت !
حقوقش محو شد در روز اول
«چو مهمانی که شام آمد سحر رفت»
به زیر بارِ قرض و قوله هایش
طرف با لقوه و قوز کمر رفت
چنان تیری به او زد آسمان که
نوکش تا معده و اثنی عشر رفت
نه تنها از طلبکارانِ بد جنس که
از دست اجل صد بار در رفت!
به دنبال مجوزهای ارشاد...
همیشه پر امید آمد، پکر رفت
ندیده روز خوش فرزندِ شاعر
ولی از بخت بد راهِ پدر رفت
طلای عمرِ خود را مِس نماید
کسی که در هوای سیم و زر رفت
خوشا آن که در این دنیای خاکی
خر آمد، با خریت زیست، خر رفت!