خوشدل و خوش نهاد، ناصر فیض
خوشگـــل و با سواد ، ناصر فیض
تیپ او «پیت» را به یـــــــــاد آرد
نسخه ای از «براد» ، ناصر فیض
نیست هرگـــــز تپل-مپل چون ما
هیکلش چــون مداد ، ناصر فیض
رفت روی تـــــــــرازوی حمــــــام
نصف 'مهدی نــــــژاد' ، ناصر فیض
بهر دلهـــای سوخته گشته است
شعـــــر طنزش پماد ، ناصر فیض
تـــــــــــوی خودکــــار ضدّیخ ریزد
دشمن انجمـــــــــاد ، ناصر فیض
در ردیف علیرضــــــا قــــــــــــزوه
شعــــــــر گفته زیاد ، ناصر فیض
از مریدان او جهــــــــــــان پر شد
بهــــــــر رندان مراد ، ناصر فیض
می کند تـــــــوی حلقه ی رندان
دائما انتقـــــــــــــاد ، ناصر فیض
قبل هر شعــــــر طنز می خواند
آیـــــــــه ی ان یکاد ، ناصر فیض
چند سالی است توی دفتر طنز
کرده بر پـــــــا ستاد، ناصر فیض
در هنر، خلــــــــــــق ته-مه درّه
رفتـــــه روی چکاد ، ناصر فیض
در گلستـــــــــــان بویژه گرمابه
یــــــــار 'عبدالجواد' ، ناصر فیض
عاشقــــــانش هلاک امضایش
شهره در هـــر بلاد ، ناصر فیض
شعر او رفته تا به موزه ی لوور
شاعــــــر عهد ماد ، ناصر فیض
لـــــــوح تقدیر باستانی داشت
با خط کیقبـــــــــاد ، ناصر فیض
بــــــــــــوده پیش عبید زاکانی
مدتی طرح کـــاد ، ناصر فیض
روی دیوان ســــــوزنی دیدم:
اثر زنده یـــــــــــاد ناصر فیض!
عشــــــــــــق آنتالیا و آنکارا!
ترک و ترکی نژاد ، ناصر فیض
می شود گــاه گـــــاه جورایی
عین «مشدی عباد»، ناصر فیض
بادی آمد، نشست ناصر فیض
رد که شد، ایستاد ناصر فیض
باد را بعد از آن به هجو کشید
عینهو برق و بــاد ، ناصر فیض
قبض و بسطی است توی احوالش
گیر تنگ و گشاد ،ناصر فیض
هر که را هر چه وعده کرد آخر
برد کلا ز یـــــاد ، ناصر فیض
به کمــــا رفت تا دو سطر آورد
به بیاض از سواد ، ناصر فیض
ساخت چاقو ولیک بی دسته
گرچه بود اوستاد ، ناصر فیض
یکشب آمد به خواب او اُملت
دسته در او نهاد ، ناصر فیض
دهنش را عوض نکـــــرد آخر
دهنش زنده باد ، ناصر فیض!